Ο ρόλος των στοιχείων κράματος στη σύνθεση από ανοξείδωτο χάλυβα

Γενικά, το καθαρό μέταλλο έχει σχετικά υψηλή πλαστικότητα. Όταν προστίθενται άλλα στοιχεία κράματος, έχει επίσης καλή πλαστικότητα όταν σχηματίζεται ένα στερεό διάλυμα μιας φάσης. Για παράδειγμα, το κράμα Iron-Nickel μπορεί να σχηματίσει μια συνεχή στερεά διάλυμα. Επομένως, όταν ο σίδηρος και το νικέλιο βρίσκονται σε οποιαδήποτε αναλογία, η πλαστικότητα των κραμάτων είναι πολύ υψηλή.

Ωστόσο, υπό την προϋπόθεση ότι περιέχει άλλα στοιχεία, σχηματίζεται μια διαμεταλλική ένωση που είναι αδιάλυτη σε στερεό διάλυμα ή μερικώς διαλυτή σε στερεό διάλυμα, το οποίο μειώνει την πλαστικότητα του μετάλλου, έτσι ώστε η πλαστικότητα του κράματος να είναι χειρότερη από αυτή του καθαρού μετάλλου ή Μονό φάσμα στερεών διαλύματος. Τα ακόλουθα εισάγουν το ρόλο των στοιχείων κράματος στη σύνθεση του ανοξείδωτου χάλυβα:

Σίδηρος (Fe): Είναι το βασικό μεταλλικό στοιχείο του ανοξείδωτου χάλυβα.

Χρωμίου (CR): Είναι το κύριο στοιχείο σχηματισμού φερρίτη. Ο συνδυασμός χρωμίου και οξυγόνου μπορεί να σχηματίσει μια παθητική ταινία CR2O3 ανθεκτική στη διάβρωση. Είναι ένα από τα βασικά στοιχεία για τη διατήρηση της αντοχής στη διάβρωση του ανοξείδωτου χάλυβα. Η αύξηση του περιεχομένου του χρωμίου μπορεί να βελτιώσει την παθητική επισκευή του χάλυβα. χωρητικότητα, η περιεκτικότητα σε χρωμίου σε γενικό ανοξείδωτο χάλυβα πρέπει να είναι πάνω από 12%.

Carbon (C): Είναι ένα ισχυρό στοιχείο σχηματισμού ωστενίτη, το οποίο μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την αντοχή του χάλυβα και ο άνθρακας έχει επίσης δυσμενείς επιπτώσεις στην αντίσταση στη διάβρωση.

Νικέλιο (NI): Είναι το κύριο στοιχείο σχηματισμού ωστενίτη, το οποίο μπορεί να επιβραδύνει το φαινόμενο διάβρωσης του χάλυβα και την ανάπτυξη των κόκκων κατά τη διάρκεια της θέρμανσης.

Molybdenum (MO): Είναι ένα στοιχείο σχηματισμού καρβιδίου και το σχηματισμένο καρβίδιο είναι εξαιρετικά σταθερό, γεγονός που μπορεί να αποτρέψει την ανάπτυξη των ωστενίτη κατά τη διάρκεια της θέρμανσης και να μειώσει την ευαισθησία υπερθέρμανσης του χάλυβα. Επιπλέον, το στοιχείο του μολυβδαινίου μπορεί να κάνει την πυκνότερη ταινία της μεμβράνης παθητικοποίησης, βελτιώνοντας έτσι αποτελεσματικά την αντίσταση CL-Corrosion του ανοξείδωτου χάλυβα.

Niobium και τιτάνιο (NB, Ti): Είναι ισχυρά στοιχεία σχηματισμού καρβιδίου, τα οποία μπορούν να βελτιώσουν την ανθεκτικότητα στη διάβρωση της διάβρωσης του χάλυβα. Ωστόσο, το καρβίδιο του τιτανίου έχει αρνητική επίδραση στην επιφάνεια της ποιότητας του ανοξείδωτου χάλυβα, οπότε η απόδοση του ανοξείδωτου χάλυβα με υψηλότερες απαιτήσεις επιφάνειας βελτιώνεται γενικά με την προσθήκη Niobium.

Αζωτόν (Ν): Είναι ένα ισχυρό στοιχείο σχηματισμού ωστενίτη που αυξάνει σημαντικά τη δύναμη του χάλυβα. Ωστόσο, έχει μεγάλη επίδραση στη γήρανση της ρωγμής από ανοξείδωτο χάλυβα, οπότε η περιεκτικότητα σε άζωτο θα πρέπει να ελέγχεται αυστηρά στον ανοξείδωτο χάλυβα για σκοπούς σφράγισης.

Φωσφόρος, θείο (p, s): είναι επιβλαβή στοιχεία σε ανοξείδωτο χάλυβα, τα οποία θα επηρεάσουν δυσμενώς την αντίσταση στη διάβρωση και την διάτρηση του ανοξείδωτου χάλυβα.